Cześć!
W dzisiejszym newsletterze kontynuujemy temat KŁAMSTWA. Było o SYNDROWMIE OSZUSTA i o OKŁAMYWANIU SIĘ, a dziś będzie o KŁAMANIU, a konkretnie o tym DLACZEGO DZIECI KŁAMIĄ?
Zwykle kiedy nasze dziecko nas okłamie zazwyczaj zastanawiamy się:
Co robimy nie tak?
Czemu nam nie ufa?
Obawiamy się, że nie będziemy mogli chronić swojego dziecka, bo nie możemy mu zaufać i mieć pewności co do faktycznej wersji wydarzeń.
W dzisiejszym filmiku/newsletterze/artykule odpowiem na pytania:
- Dlaczego dzieci kłamią ?
- Czy kłamanie przez dziecko zawsze oznacza, że rodzic źle wychowuje dziecko?
- Jakie są dobre praktyki, dzięki którym zniwelujesz temat kłamstwa w Twojej rodzinie?
Na początek zastanówmy się DLACZEGO DOROŚLI KŁAMIĄ?
Oto najczęstsze powody:
- chęć zwrócenia na siebie uwagi,
- z grzeczności (nie wypada odmówić),
- gdy chcemy uniknąć kary albo odroczyć ją w czasie,
- by komuś ulżyć,
- by kogoś ochronić przed trudną prawdą,
- koloryzujemy, żeby inni widzieli nas w lepszym świetle, a wówczas my widzimy siebie w lepszym świetle,
- koloryzujemy, żeby inni widzieli nas w lepszym świetle, a wówczas łatwiej nam ugrać to na czym nam zależy,
- kłamiemy, żeby wzbudzić poczucie winy lub współczucie i coś uzyskać.
Te wszystkie kłamstwa i kłamstewka są poniekąd normalnym zachowaniem, które pomaga nam prawidłowo funkcjonować w społeczeństwie, pod warunkiem, że nie kłamiemy nadmiernie oraz nie są to kłamstwa z intencją zemsty, wyrządzenia komuś krzywdy, zyskania czego dla siebie odbierając to innemu itp.
DLACZEGO DZIECI KŁAMIĄ?
Dla tych samych powodów co dorośli.
- Biorą przykład z rodziców, którzy:
– kłamią np. zamiast powiedzieć, „nie chciałabym o tym rozmawiać” i wyjaśnić, że czasem potrzebujemy zachować coś dla siebie i pod warunkiem, że zatajenie prawdy nie jest niebezpieczne, to jest okej.
– oszukują dzieci – szukają tricków i forteli, dzięki którym uzyskają to co wg. nich jest słuszne np. zamiast ustalić czas ekranowy i starać się z szacunkiem dla siebie i dziecka go egzekwować, mówią maluchowi, że komputer się posuł, albo, router znowu szwankuje (podczas, gdy w rzeczywistości po prostu go wyłączają).
– są niekonsekwentni – mówią o zasadach, ale nie trzymają się tego co postanowili.
- Aby uniknąć kary, którą może być szlaban na komputer, zabranie słodyczy, jak również wzbudzenie w dziecku strachu, zawstydzenia, poczucia winy, pokazywanie mu swojej dezaprobaty i rozczarowania nim.
- Aby zyskać w oczach rodzica i np. wypaść lepiej niż rodzeństwo.
- Aby było miło.
- Kłamią, żeby chronić swoją prywatność – czasem dziecko potrzebuje zachować coś dla siebie, ale boi się, że rodzic będzie nalegał i drążył, więc na wszelki wypadek kłamie.
- Kłamią, żeby chronić sekrety przyjaciółki.
- Koledzy kłamią i nasze dziecko chce sprawdzić jak to jest.
TOTALNA PRAWDOMÓWNOŚĆ NIE JEST POŻĄDANA SPOŁECZNIE, A KŁAMANIE JEST WAŻNĄ UMIEJĘTNOŚCIĄ, KTÓREJ UCZĄ SIĘ NASZE DZIECI.
Nasze dzieci będą nas okłamywać – nie da się totalnie tego uniknąć i jeśli kłamstwa nie są nagminne, nie są powodem do niepokoju.
DOBRE PRATKTYKI, DZIĘKI KTÓRYM ZMNIEJSZYMY PROBLEM KŁAMANIA W NASZEJ RODZINIE I ZYSKAM WIĘCEJ BLISKOŚCI I ZAUFANIA?
- Staraj się mówić prawdę, a jeśli uznasz, że lepiej będzie jednak prawdę zachować dla siebie, powiedz: „Nie bierz tego do siebie, po prostu chciałabym tą sprawę zachować dla siebie.”
- Szanuj prywatność dziecka upewniając się jednocześnie, że jego tajemnice nie zagrażają jego zdrowiu i bezpieczeństwu.
- Przyznawaj się do błędów pokazując dziecku, że błędy nie są powodem do wstydu i ukrywania ich. Staraj się mówić o swoich błędach bez nadmiernego obwiniania siebie i innych, tak aby skupiać się nie na poszukiwaniu winnych tylko rozwiązań.
Możesz skorzystać z narzędzia Pozytywnej Dyscypliny 4 P POMYŁEK:
- Przyznaj się do błędu przed samą sobą
- Przejmij odpowiedzialność – zastanów się na czym konkretnie polegał Twój błąd?
- Powiedz „Przepraszam” – bez obwiniania siebie i innych.
- Poszukaj rozwiązania – co mogę zrobić teraz, żeby naprawić błąd, jak również co mogę zrobić, aby uniknąć go w przyszłości.
- Zastanów się, czy Twoje domowe zasady nie są zbyt wymagające – czasem warto trochę poluzować rodzicielski uścisk, aby dać więcej przestrzeni na bycie nieidealnym rodzicem, który ma nieperfekcyjnie lecz wystarczająco dobrze zaopiekowane dziecko.
- Z drugiej strony staraj się trzymać rodzinnych ustaleń i egzekwować te zasady, które obowiązują z szacunkiem dla siebie i dziecka – wspaniałym narzędziem są do tego KOMUNIKATY UPRZEJME I JEDNOCZESNIE STANOWCZE, gdzie:
- UPRZEJMOŚĆ oznacza szacunek do uczuć, potrzeb i punktu widzenia dziecka
- STANOWCZOŚĆ oznacza szacunek do Twoich uczuć, potrzeb i punktu widzenia oraz uwzględnianie wymogów sytuacji.
- Komunikat uprzejmy i stanowczy, z przekierowaniem uwagi wykorzystując ograniczony wybór:
Przykład 1: „Widzę, że nie masz ochoty na sprzątanie i wiem też, że teraz jest czas na pójście spać. Sprzątając pobawimy się w kangurka czy węża?”
Przykład 2: „Nie chcesz iść spać i jednocześnie powinieneś być w łóżku. Czyja kolej przeczytać bajkę – twoja czy moja?” (uprzejmie i w milczeniu poczekaj na odpowiedź).
- Doprowadzić do końca zawartą wcześniej umowę: „Widzę, że nie masz teraz ochoty sprzątać klatki chomika i pamiętam jaka była nasza umowa na ten temat”.
- Komunikat uprzejmy i stanowczy zakończony pytaniem pełnym ciekawości: „Widzę, że nie chce Ci się robić pracy domowej i jednocześnie wiem, że jutro nauczycielka będzie jej od Ciebie wymagała. Co planujesz zrobić?
- Wybór z następującym po nim doprowadzeniem spraw do końca, poprzez logiczną konsekwencję:„ Wiem, że chcesz dalej grać na komputerze i jednocześnie wiem też, że czas ekranowy już minął. Proszę wyłącz już komputer, chyba że wolisz, żebym ja to zrobiła.
KOMUNIKATY UPRZEJME I JEDNOCZEŚNIE STANOWCZE pomagają nam rozmawiać ze swoimi dziećmi językiem potrzeb i uczuć, co buduje więź, współpracę i wzajemne zrozumienie, nawet wtedy, gdy dziecko nie chce przestrzegać ustalonych przez nas zasad.
- Nie reaguj pochopnie na kłamstwo – jeśli czujesz, że emocje Cię ponoszą zrób POZYTYWNĄ PRZERWĘ i wróć do dziecka, gdy poczujesz się gotowa, aby porozmawiać z nim uprzejmie i jednocześnie stanowczo np.
„Wyobrażam sobie jak jest Ci trudno, kiedy cała Twoja paczka spotyka się na WhatsAppie, żeby wspólnie grać w mafię wieczorami. Pewnie czujesz się wykluczona i uważasz, że nasze rodzinne zasady są zbyt surowe. Rozumiem to. I jednocześnie martwię się, że jeśli będziesz grała z nimi co wieczór to będzie Ci znacznie trudniej zasnąć niż po wieczornym czytaniu książki. Zależy mi na Twoim zdrowiu, a wiem, że sen jest ogromnie ważny dla Twojego zdrowia i prawidłowego rozwoju. Martwię się też, że zamiast porozmawiać z nami na ten temat, zdecydowałaś się uczestniczyć w tych spotkaniach po kryjomu. Wolałabym, żebyśmy w takich sytuacjach spotkali się i poszukali rozwiązania, dzięki któremu będziesz mogła uczestniczyć w spotkaniach przyjaciół, a jednocześnie nie będzie to powodowało zarywania przez Ciebie nocy. Co Ty na to, żebyśmy na spokojnie poszukały rozwiązania tej sytuacji?”
TWOJA OTWARTOŚĆ NA ZROZUMIENIE SWOJEGO DZIECKA, JEGO POWODÓW DLA KTÓRYCH CZASEM ZACHOWUJE SIĘ W TRUDNY SPOSÓB, RÓWNIEŻ WTEDY KIEDY KŁAMIE, BĄDŹ PRÓBUJE UNIKNĄĆ PRZESTRZEGANIA RODZINNYCH ZASAD, JEST KLUCZOWA DO TEGO, ABY TWOJE DZIECKO CI UFAŁO I CZĘŚCIEJ MÓWIŁO PRAWDĘ.
Och! Kłamstwo to duży i bardzo ciekawy temat.
Jestem bardzo ciekawa, co sobie bierzesz z tego artykułu?
Czy jest coś na co chciałabyś położyć większy nacisk zwrócić większą uwagę w swoich relacjach z dzieckiem?
Koniecznie daj znać!