REKOMENDACJE

STAŃ W SWOJEJ RODZICIELSKIEJ MOCY I STAWIAJ ZDROWO GRANICE
(kurs online do samodzielnego realizowania)

Hej, chciałabym się podzielić moją opinią i sukcesami, które dokonały się w trakcie przerabiania Kursu Moniki Cywińskiej. Na wstępie chcę zaznaczyć, że moim zdaniem to jest multi-kurs łączacy w sobie wiele kursów w jedną spójną całość i dzięki temu jest on niezwykle suteczny i bardzo holistyczny! Myślę, że Monika zebrała w nim całą swoją wiedzę i doświadczenie, opatrzone przy tym lekkim językiem. Chce się tego słuchać i stosować we własnym życiu, bo nie jest narzucający – jak mamy coś robić, ale pozwala nam samym wiele aspektów odkryć i dostosować je pod siebie i swoją sytuację życiową (praca warsztatowa). Tak, każdy jest inny i może pozostać w nim sobą! Już na wstępie dostajemy w pakiecie kawał praktycznej wiedzy do tego jak przekuć wiedzę w działanie, czyli jak być skutecznym, pomimo iż będzie wiele głosów chcących nas z tego celu odwieść – jak je zauważyć i nie dać im sobą manipulować. Świetne, co nie? Mam za sobą wiele książek o rodzicielstwie i relacjach międzyludzkich, kursów z rozwoju osobistego, ale to na czym mi najbardziej zależało, cały czas pozostawało poza moim zasięgiem. Aż do tego momentu. Tak, ten Kurs to przełom w moim życiu, tak duży, że mam ochotę opowiedzieć o nim całemu światu!
Miałam świadomość, że moimi słabymi punktami są granice, komunikacja i nadmierna odpowiedzialność, a w życiu rodzinnym wyzwania z dwulatkiem, który rzuca przedmiotami w innych, wysypuje wszystko, robi bałagan, sika gdzie popadnie, do tego 12latka okaleczająca się, zamykająca w pokoju, oprócz tego dzieci środkowe – znikające, jakby nie chciały dokładać mi kłopotów, albo czasem wybuchające złością do mnie „nie kocham Cię!” i na dokładkę mąż – unikający rozmów, obrażony i tylko narzekający na mnie „co robię cały dzień w domu skoro tu taki bałagan??”. Tak, nic nie było na właściwym miejscu, a ja czułam się przygnieciona życiem. Potrzebowałam pilnej pomocy, której nie znalazłam ani w centrum kryzysowym, ani u psychologa z dzieckiem (normalny etap rozwojowy, proszę stawiać mu granice i mówić, że „nie wolno bić”), dlatego zgłosiłam się do Moniki na sesję 1:1 i powiem szczerze, że ona jedyna mi pomogła, w tym sensie, że Ugasiła Pożar – pomogła zaopiekować się moimi emocjami i je rozpuścić, pokazała szerszą perspektywę całej mojej sytuacji – łącznie z tym co czują inni, przyczyny ich zachowań (nikt nie jest złym człowiekiem, tylko w danej chwili się źle zachowuje) – i zaprosiła na ten kurs. Kiedy już opadło napięcie w moim ciele, byłam w stanie „uruchomić mądry umysł” i byłam gotowa wejść w Kurs. Trochę niepewna, czy sprosta on moim oczekiwaniom, przecież już tyle wiedziałam, ale nikt nie zdradził mi sekretu… Metoda małych kroków się sprawdza, kiedy wiemy gdzie stawiać kolejne kroki (a ja kręciłąm się w kółko). Jeśli chcemy coś zbudować, to nie możemy zacząć od ścian, potrzebny jest fundament. No, właśnie Fundament! Intuicyjnie wiedziałam, że nic nie zdziałam jak mąż będzie działał przeciwko mnie i gdy Monika wpomina w Kursie od czego zacząć – od głowy, czyli dogadania się z mężem – przychodzi olśnienie. No tak, na linii ja – mąż wiało chłodem, mimo iż kłótnie były rzadkością, to atmosfera była bardzo napięta, mieliśmy nierozwiązany konflikt, który oddalał nas od siebie, zamykał w sobie, rozważałam rozwód. Mając jeszcze tą lekkość (po sesji 1:1 z Moniką), zastosowałam te podstawowe narzędzia do budowania fundamentu z mężem (oddałam mu część odpowiedzialności), zadziałało. Mąż poczuł się częścią drużyny, napięcie między nami opadło, tak po prostu. Niesamowite w tym jest to, że także dwulatek przestał rzucać zabawkami w innych, nastolatka zamykać się w pokoju i sama zaczeła z nami rozmawiać, a środkowe dzieci przychodzić do nas się przytulać. Wszyscy odczuli, że atmosfera w domu się poprawiła i zaczęli zachowywać się lepiej. Mogę to wyjaśnić tylko tym, że napięcie między rodzicami udzielało się dzieciom (Totalna Biologia). W kolejnej części Kursu był obszerny materiał o granicach, i kolejne olśnienie – to ja mam komunikować swoje granice, a nie mówić innym co mają robić abym ja czuła się dobrze, widać różnicę? Teraz w ten sposób działam, ale to też wymaga zatrzymania i zastanowienia się co czuje, i jakie są moje potrzeby? Jeśli chodzi o komunikację, też się uczę komunikatów uprzejmie-stanowczych, jest tu dużo pracy warsztatowej, możliwość samodzielnego dostosowania słownictwa do swojej osobowości (nazwałabym to budowaniem ścian), ale to wciąż dopiero początek, a już tak wielkie zmiany zaszły w naszym systemie rodzinnym. Niesamowie! Sama jestem ciekawa, co jeszcze uda mi się wdrożyć i odkryć, ale cały czas czuje się jakby ktoś mi towarzyszył (mimo, iż nie jest to kurs na żywo), pokazywał całą sieć powiązań i którą iść drogą. Wogóle, jakbym przeszła terapię małżeńską bez czasochłonnej terapi i wysiłku. Jestem za to ogromnie wdzięczna Monice, że w takim kryzysowym momencie podniosła mnie i pokazała drogę, krok po kroku odkrywając sekrety udanego życia. Nie bez powodu nazywa siebie Coachem od Szczęśliwych Relacji, bo właśnie nim w moich oczach jest. Osobą, która sama przeszła tę drogę i prowadzi innych. Uwielbiam Cię Monika! Dziękuję Ci za wszystko dobro, którym z nami się dzielisz, a owocem tego są zadowolone klientki takie jak ja, i dobro, które będzie do Ciebie wracać. Oby nas było jak więcej, bo wszystkie zasługujemy na to aby odnaleźć szczęście w świecie, gdzie jest tyle wyzwań i ran wyniesionych z dzieciństwa, aby przyszłe pokolenia miały lżej – my musimy wnieść swój wkład i przerwać tę transmisję międzypokoleniową. Zmiana zaczyna się od nas, mamy tutaj doskonałą Przewodniczkę, żal by było nie wykorzystać takiej szansy!
Z wdzięcznością,