W trakcie rozwoju człowieka, poczynając od wczesnego dzieciństwa ustalają się specyficzne nawyki odcinania bólu, trudnych emocji (mechanizmy obronne) oraz sposoby uzyskiwania bezpieczeństwa, uczucia przynależności do swojej społeczności i miłości. W ten sposób kształtuje się charakter człowieka, na który składają się specyficzny dla danego człowieka obraz świata i własnej osoby.

Rodzic ma ogromny wpływ na kształtowanie się tych nawyków i przekonań o świcie i sobie samym u dziecka.

Zwykle, gdy rodzic napotyka się na wyzwania wychowawcze pierwszym odruchem jest zrobienie tego, co robili ich rodzice – poszukanie szybkiego sposobu na zmianę trudnego zachowania dziecka, czyli zastosowanie KARY lub NAGRODY, które zatrzymają trudne zachowanie dziecka na krótką metę. Jednak z czasem potrzebne są coraz większe kary i atrakcyjniejsze nagrody. Co więcej, K i N nie odnoszą się do przyczyn tych zachowań, więc jest to takie zamiatanie pod dywan, które z czasem doprowadzi do nasilania się wyzwań.

POZYTYWNA DYSCYPLINA (z łaciny discipline oznacza „nauka) daje rodzicom konkretne narzędzia, dzięki którym pomogą dziecku rozmagnesować niewspierające mechanizmy obronne, sposoby zaspokajania swoich potrzeb i osiągania celów oraz rozwijać kompetencje życiowe, które pozwolą mu żyć szczęśliwie m.in.: zaradność, poczucie własnej wartości, empatię, szacunek do siebie i innych, zaufanie do siebie, budowanie szczęśliwych relacji.

Ponadto, stosując te narzędzia sami w sobie rozwijają wyżej wspomniane kompetencje życiowe

W skrócie: dzieci dostarczają mniej wyzwań, wszyscy się rozwijamy i mamy więcej spokoju i bliskości:)